3. Gekeken, Gekozen & Gekocht!
Op een donderdagavond samen naar Salzburg gevlogen en een auto gehuurd.
Rik had een ‘surprise’-auto genomen, de goedkoopste categorie, zodat je niet weet wat voor een auto je krijgt. Wij werden verrast met een luxe BMW. Kwamen wij even leuk binnen!
De grap is dat áls je dan op huizenjacht gaat en je in een Oostenrijks pensionnetje slaapt, je heel anders kijkt. We hadden het meteen over wat we niet (veel) en wat we wel op dezelfde manier wilden (weinig). Over één ding waren we het roerend over eens: van de Oostenrijkse gastvrijheid kunnen wij nog wat leren!
De volgende morgen werden we opgehaald door Frank. Zijn bedrijf is gespecialiseerd in nieuwbouw en hij liet ons zowel een aantal van de door hem gebouwde projecten zien als diverse grondstukken die te koop stonden. We kregen op die manier een goed beeld van de bouwstijlen en de mogelijkheden. Leuk was ook dat we overal binnen konden kijken.
We waren erg enthousiast over een prachtig perceel dat uitkeek over de Millstätter See in Karinthië. Een ander perceel vonden we veel te ver van de bewoonde wereld. Het is immers de bedoeling dat ik er ook regelmatig alleen zal zijn. Een volgende plek sprak ons niet aan, weer een ander perceel had een heel spannend weggetje naar boven. Leuk in de zomer maar om in de winter standaard sneeuwkettingen op te moeten leggen… emancipatie is leuk, maar je moet weten wanneer je ermee op moet houden! En dan was er nog een grondstuk waar we helemaal weg van waren en waar als onverwacht cadeautje ook nog een ree tevoorschijn kwam. ’s Avonds zijn we naar een prachtig huis gereden dat Nederlanders te koop aanboden in de buurt van Flachau. Het was helemaal af en we zouden er zo in kunnen, maar helaas was het gebouwd in het dal; voor mij niet geschikt vanwege de lucht dus.
De volgende dag werden we weer netjes opgehaald door het volgende bedrijf; gespecialiseerd in houtbouw. We hebben met hen twee projecten bekeken die mooi gebouwd en afgewerkt waren, maar de locaties waren niet wat wij zochten en we vonden het woongedeelte relatief klein voor het aantal mensen waarvoor de huizen gebouwd waren.
Zondags zijn we terug gereden naar het meer en naar het ree-plekje. We waren nog steeds helemaal weg van het laatste perceel en besloten het te kopen, als we tenminste zeker weten dat we er mogen bouwen…
Servus, Elselien
