Wijn

Blauer Wildbacher: Alleskunner

Blauer Wildbacher

Blauer Wildbacher is de dominante druif in de wijngaarden van het Schilcherland in West-Stiermarken. De druif is de basis voor de wijnrariteit Schilcher: volgens kenners een van de beste roséwijnen ter wereld. Sinds 1976 is het een beschermde, voor deze regio authentieke wijnsoort. Schilcher mag alleen zo worden genoemd als hij voor 100 procent gemaakt is uit de Blauer Wildbacher (een druif met rode schil en wit vruchtvlees), die bovendien in Stiermarken moet zijn gegroeid. Typerend zijn het geurige boeket van bessen, bramen en aardbeien, het frisse zuur en de intense kleur: niet het lichtroze van veel andere rosés maar schakeringen van dieporanje tot robijnrood. De naam komt dan ook van het Duitse “schillern” (schitteren). Om van de BlauerWwildbacher-druif Schilcher te maken worden de druiven eerst van takjes ontdaan en daarna geplet. De Maische (vruchtvlees én schil) die zo ontstaat komt in een tank komt en wordt meteen gekoeld om te voorkomen dat ze te snel verkleurd. Als de kleur goed is (volgens de wijnboer) wordt de Maische geperst en het sap vergist tot wijn. De kleur verandert niet meer.

De Blauer Wildbacher is de alleskunner onder de druiven, want in het Schilcherland maken ze er ook uitstekende rode en witte wijnen van en daarnaast sekt en zelfs een zomers apéritief van van Schilcher, siroop en kruiden: Schilerol.

Om van blauer wildbacher rode wijn te maken, laten wijnboeren het vruchtvlees en de schil al samen vergisten, zodat alle kleur van de schil in de wijn wordt opgenomen. Voor een witte wijn worden de (rode) schillen meteen gescheiden van het (witte) vruchtvlees – zodat de maische niet rood kan verkleuren.